Niedawny test demonstruje sposób na wystrzelenie torpedy w powietrze, zanim wyjdzie ona do wody.
Czasami, zanim torpeda będzie mogła podróżować pod wodą i zatopić statek, musi najpierw przelecieć w powietrzu. Indie, w ramach trwającej modernizacji swoich sił zbrojnych, niedawno przetestowały system torpedowy dostarczany przez pociski rakietowe.
Ten ostatni test zaczął się od odliczania i ryku zapłonu, a potem pocisk zawierający torpedę wystrzelił w niebo. Wyrzucając smugę dymu, pocisk zmienił kierunek z pionowego na poziomy, a jego ostateczny cel był znacznie bardziej wodny niż niebieski. Testowaną bronią była indyjska naddźwiękowa broń torpedowa z naddźwiękowym wspomaganiem rakietowym (SMART) i przypomnienie złożoności współczesnej wojny morskiej.
Test 13 grudnia, ogłoszony przez Ministerstwo Obrony Indii, odbył się na wyspie Wheeler, około 140 mil na południowy zachód od Kalkuty. Pocisk został przetransportowany, a następnie wystrzelony z tyłu specjalnej ciężarówki. Konfiguracja tego systemu zajmuje trochę czasu, ale oznacza to, że miejsce startu można przesunąć w oczekiwaniu na niebezpieczeństwo. Elastyczność zmiany lokalizacji może chronić wyrzutnie przed znalezieniem i zniszczeniem przez wrogich zwiadowców przed wystrzeleniem.
„To był podręcznikowy start, w którym cała trajektoria była monitorowana przez system telemetrii elektrooptycznej, radary o różnym zasięgu, w tym oprzyrządowanie o mniejszym zasięgu i statki o mniejszym zasięgu. Pocisk był wyposażony w torpedę, system przenoszenia spadochronu i mechanizmy zwalniające” – poinformowało Ministerstwo w komunikacie .
Torpedy to samobieżne materiały wybuchowe, zwykle wystrzeliwane pod lub tuż nad powierzchnią oceanu. Po wejściu do wody torpedy kierują się do swoich celów, a następnie detonują poniżej linii wody, pozwalając morzu zatopić uderzony statek. Z drugiej strony pociski przelatują w powietrzu (lub czasami w kosmosie), zanim rozbiją swój ładunek wybuchowy w cel.
W grudniowym teście Indie poszły za przykładem innych narodów, używając pocisku do przenoszenia, a następnie wystrzeliwania torpedy.
Torpedy pochodzą z połowy XIX wieku, jako sposób na uderzanie innych statków na odległość. Popularna nauka po raz pierwszy wspomniała o torpedzie wojskowej w styczniu 1874 r., mówiąc, że „nowa torpeda Hertza dała najbardziej zaskakujące wyniki, torpedy usuwające przedmioty przymocowane z najwyższą punktualnością i w uderzająco zwięzły sposób”.
Od tego czasu torpedy stały się podstawową bronią w wojnie morskiej. Zamontowane na statkach, małych łodziach szturmowych, a zwłaszcza na łodziach podwodnych, torpedy rozszerzają możliwości prowadzenia walki na morzu. Zrzucone z samolotów torpedy mogą pozwolić lotniskowcom zatopić wrogie okręty z zasięgu znacznie większego niż działo zbudowane na pancerniku.
Jednym z pierwszych proponowanych zastosowań torped była obrona wybrzeża , polegająca na wystrzeliwaniu torped z miejsc położonych bezpośrednio na brzegu lub z pływających platform tuż przy brzegu. Dzięki pociskowi SMART Indie demonstrują nowoczesną aktualizację tej samej koncepcji. Wystrzeliwując torpedę wewnątrz pocisku, który pochodzi z ciężarówki na lądzie, wojsko indyjskie może atakować statki z większej odległości niż przy użyciu tradycyjnej obrony wybrzeża, co sprawia, że ataki z morza są o wiele bardziej niebezpieczne dla wszystkich wrogów.
Organizacja Badań i Rozwoju Obrony, część indyjskiej armii, która opracowała broń SMART, nie wymieniła zasięgu tej broni, pisząc tylko: „Podczas misji pomyślnie zademonstrowano zdolność pełnego zasięgu pocisku. System został zaprojektowany w celu zwiększenia zdolności zwalczania okrętów podwodnych daleko poza konwencjonalny zasięg torpedy.
Indie nie są jedynym krajem z tego typu technologią. Vertical Launch Anti-Submarine Rocket, torpeda pocisków rakietowych wystrzelona przez marynarkę wojenną Stanów Zjednoczonych, ma zasięg ponad 10 mil. Lekka torpeda MK 54 Mod 0, gdy nie jest wystrzelona wewnątrz pocisku, ma podany zasięg około 6 mil , więc pocisk dodaje co najmniej 4 mile do tego zasięgu. (Według szacunków wersja z rakietami może podróżować 7 mil dalej ).
Jest prawdopodobne, że w przypadku indyjskiej broni SMART dostarczanie torpedy pociskiem pozwala na podobny stopień zwiększenia zasięgu.
Co więcej, broń tego typu jest trudniejsza do wykrycia niż dostarczanie tej samej torpedy samolotem lub łodzią, które mają większe i bardziej trwałe sygnatury radarowe niż pociski, które wpadają do morza po wypuszczeniu torpedy do wody. Aby mieć pewność, że torpeda delikatnie ochlapuje, zanim ruszy do przodu, wypuszczana jest z pocisku za pomocą spadochronu. Jeśli działa podobnie do wersji amerykańskiej, indyjski pocisk wystrzeli, wyzwoli swój wzmacniacz, a następnie oddzieli łuskę wokół torpedy. W tym momencie torpeda zeskoczy na spadochronie do wody, przed odłączeniem spadochronu na powierzchni, a następnie wyszukaniem statku-celu pod wodą.
Po wejściu do wody torpedy wykorzystują systemy naprowadzania, które kierują je do celów, niezależnie od tego, czy są to okręty nawodne, czy okręty podwodne ukrywające się głębiej pod falami. W przypadku amerykańskiej rakiety Vertical Launch Rocket, broń ta może być wystrzeliwana z instalacji obrony wybrzeża, a także montowana na statkach, co daje flotom będącym już na morzu możliwość dosięgnięcia i walki z wrogami z dużej odległości.
Broń przeciw okrętom i okrętom podwodnym, taka jak ta, jest przykładem inwestycji w rosnącą gamę broni, która zwiększa ryzyko wojny morskiej dla wrogów. Podczas gdy Indie, podobnie jak ich sąsiedzi Chiny i Pakistan, są krajem dysponującym arsenałem nuklearnym, możliwość reagowania na potencjalne zagrożenia za pomocą różnych rodzajów broni daje przywódcom wojskowym i politycznym więcej opcji w każdym konflikcie.
Komentarze